❤ Jij bent Groots! ❤

Mijn handen in de modder. Ik grijp het vast. Mijn nagels in het zwarte zand. Ik heb het nodig. Contact met de grond. Het enige omhanden. Aarde. Ik heb het zwaar.

Ik zit in een zweethut. Pikdonker. Naakt. Met een groep dierbare vrienden. Gloeiende stenen in ons het midden. Het wordt heter en heter. Geen ontsnappen mogelijk. Ik kan nergens heen. Ik ben overgeleverd aan mezelf en de steun van de groep. Ik wil hier doorheen. Door mijn angst. Daarom zit ik hier. Om contact te maken met mezelf en alles wat mij nog weerhoudt om voluit te leven.

zweethut

Mijn angst

Daar zit ik. Het is stikheet. Donker. Ik voel angst opkomen. De angst wil me verleiden. Ze wil me laten geloven dat ik haar ben. Alle alarmbellen gaan af. Mijn lichaam wil weg. Mijn mind zegt dat ik weg moet: 'Te heet', 'Dit is niet goed', 'ik ga hier dood'. Wegwezen hier!

Ik bepaal

Maar ik niet. Ik wil niet weg. Nee, fuck it. Ik wil blijven. Ik. Ik beslis. Ik bepaal. Ik regeer. Ik ben bij mijn angst met compassie. Ik heet mijn angst welkom. Het is oke dat je er bent. Ik ken je al lang. Heel lang.

Je komt vaak op visite. Vaak denk ik dat ik jou ben. Dan krijg ik een paniekaanval. Denk ik dat ik dood ga. Neerval. Ter plekke.

Maar nu niet. Ik weet nu namelijk dat ik jou niet ben. Ik heb deze wijsheid ontdekt. Ik onderscheid mezelf direct van mijn angst.

Verloren gevoel

Ik heb nu ruimte om naar de angst te kijken. Ze manifesteert zich als een heel akelig, kil, donker, klein, doods gevoel in mij. Ik maak contact. Waar gaat dit over? Waar ben ik zo bang voor?

Ik zie een beeld opkomen. Een beeld van een baby. Het voelt zich reddeloos. Alleen. Eenzaam. In het donker. Machteloos. Overgeleverd. Verloren. Het voelt benauwd. Ik heet al deze gevoelens weer welkom. Sluit ze in mij hart. Het is oke.

Dit gaat over mij. Ik heb me ergens zo gevoeld, ooit. Details maken niet uit. Het verhaal maakt niet uit. Wel het gevoel. Dit gevoel. Dat wil gezien en erkent worden door mij. En dat doe ik. Plots verdwijnt de angst. Weg. Als een golf die neerslaat in de oceaan. Hij komt op, en hij gaat weer. De oceaan blijft. Altijd.

Meanwhile

Het wordt nog heter in de hut. Water op de stenen. Gloeiend. Dit is anders dan een sauna. Heel anders. Ik moet diep ademen. Adem in, adem uit. Ik ondersteun mezelf met positieve krachtige gedachtes; 'Ik kan dit aan'. 'Ik kom hier doorheen'.

Iedereen in de hut deelt. Iemand anders voelt paniek. De groep luistert en draagt het samen. Dan voelt iemand boosheid opkomen. We luisteren. Kom maar op met die boosheid, waar gaat het over? Iemand heeft het fysiek heel zwaar. We ondersteunen haar. Ze gaat door de angst heen. Als die golf. Ze blijft.

We delen in het heetste van de strijd. Om te ontdekken dat er geen werkelijke strijd is. Alleen maar in onze mind. Alleen maar in onze gedachtes. Wat een bevrijding!

Ik ervaar een diepe verbinding met mijn vrienden in de hut. Heel bijzonder. Het voelt als thuiskomen. Dit klopt. Elkaar steunen. Samen door de shit heen. De een na de ander geeft zich nu over aan wat is. Ik ook. Overgave. Surrender. Laat maar gebeuren. "Ik stop met vechten.'

Wat er dan ontstaat is ongelofelijk...

Mijn kracht

Er komt power, kracht los in de groep. De energie veranderd. Het is nu nog heter in de hut. Een onbekende soort hitte.

We delen onze verlangens, onze kwaliteiten, onze waarheid. We spreken uit.

Ik voel een enorme kracht in mezelf omhoog komen. Ik geef het de ruimte. Een enorme power. Er wil gesproken worden. Ik geef het stem. 'Ik claim mijn wijsheid'! 'Ik claim mijn kracht', 'Mijn autonomie' 'Niet meer klein!' Ik ben verdomme Groot!

Ik voel me als een zwarte panter. Een tijger, Een leeuw. Een luipaard.

Onderdrukking van mijn autonomie en kracht

Dit ben ik, die kracht. Niet mijn angst. Dat is gewoon verwarring. Ik ben altijd krachtig geweest. Ik heb het alleen zelf onderdrukt:

Mezelf klein gemaakt om anderen te pleasen.

Mezelf klein gemaakt om liefde te krijgen.

Mezelf klein gemaakt om een ander zich groots te laten voelen. Mezelf klein gemaakt om alles maar harmonieus te houden.

Mezelf klein gemaakt om iemand anders te ontzien.

Mezelf klein gehouden door niet uit te spreken wat ik voel.

Mezelf klein gemaakt omdat het zo 'hoorde'

Well, no more.

'In de donkere hut claim ik mijn Grootsheid '

Meanwhile II De zweethut ceremonie is afgelopen. Er komt licht in de hut. Ik kijk naar mijn vrienden. Modder overal. Op iedereen. De een ligt, de ander zit. Ik zie allemaal ontwaakte tijgers. Herrezen.

We zijn allemaal naakt, letterlijk en figuurlijk. Niet meer verstoppen of terugtrekken. Geen maskers meer. Opnieuw geboren. Met z'n allen. Ontwaakt naar wie we werkelijk zijn: Mega krachtig, wild en bezield.' Spirit on Earth.

Dankbaar

Ik voel dankbaarheid naar mezelf en mijn vrienden. Wat mooi.

We fucking did it! Trots op mezelf en iedereen in de groep. Onvoorwaardelijk hebben we elkaar gesteund door de shit heen. Like a Tribe. Amazing! De kracht van samen.

Erkenning

Het is dus verdorie tijd dat ik mezelf erken. In al mijn grootsheid. Zonder ego bullshit. Just the Truth.

Ik weiger om nog te geloven in klote verhalen over mezelf. Ik weiger om mezelf nog klein te maken voor wie of wat dan ook. Mezelf aan te passen. Mezelf te verlaten. Ik pas in geen enkele box of concept of oordeel! Ik ben voorbij dat allemaal. Het is afgelopen met de slechte B-film over mezelf en anderen.

Ik claim mijn Ware natuur

Ik eis mezelf, mijn grootsheid, mijn wildheid, mijn wijsheid, mijn liefde, mijn kracht, mijn autonomie op. Hier en nu. No more playing small. Geen confrontaties meer uit de weg. Geen liefde meer uit de weg. Geen gevoelens meer uit de weg. Geen ontkenning meer van wat dan ook.

Het is tijd om te realiseren wie ik echt ben! Niet wie ik dacht dat ik was: onzeker, klein, depri, machteloos, overgeleverd, klein persoontje, toevallig op aarde. Bah.

Nope, dat ben ik absoluut niet! Dat voel ik nu. Oh what a Joy!

En jij?

En hoe zit dat met jou? Weet jij dat jij een Fucking Groots Wonder bent? Voorbij alle bullshit?

Als kind zie je dat nog, is alles nog groots en wonderlijk, magisch.

Diep in je hart zit deze wijsheid nog steeds. Je hoeft er maar contact mee te maken. Het te willen weten.

Ik wil je vragen:

Waar maak jij jezelf (nog) klein? Playing small?

Welke overtuigingen en veroordelingen belemmeren jou om helemaal Jezelf te zijn en voluit te leven?

Wie ben jij voorbij al je oordelen, concepten en verhalen over jezelf, de ander en de wereld? Wie of wat kijkt er in jou naar jouw gedachtes en gevoelens? Wie of wat neemt alles waar?

Wat ga je dan Zien? Wat ontdek je dan over jezelf? Ik nodig je uit...

Want,

We zijn het allemaal, zonder uitzondering:

Wonderlijk Magisch Groots!

Let's be and play BIG! ❤

Met Vuur in mijn Hart - Sarah Anne Kat ❤