❤ Niet gezien, niet gehoord ❤

De wekker gaat. ''Opstaan Sarah'. Mijn moeder. Het is weer een schooldag. Ik ben 13 jaar. Ik sprong niet uit mijn bed van plezier. Nee, ik wou blijven liggen.

Pff, weer een dag zien te overleven. Op de middelbare school.

Nee! Hell.

Verschrikkelijk vond ik het daar. Vooral klas 1 en 2 op een grotere school. Niet te doen voor mij. Een groot zwart gat in mijn leven. Wat voelde ik mij verschrikkelijk. Die hele periode. Ik voelde me intens onveilig en raar. Alsof ik daar niet hoorde. Alsof ik ieder moment aangevallen kon worden.

Als ik terugkijk naar deze periode, en ook die van mijn hbo, dan schrik ik. Geen inspiratie. Het voelt doods. Alsof ik er niet echt was. Overlevingsstand. Hier moet ik doorheen komen. Bah. Waar was ik? Weg. Volgens mij op de basisschool al..

❤ Gevoelig kind

Als gevoelig, voelend kind, met andere interesses en kwaliteiten dan gemiddeld, ben ik niet gezien door ons huidige schoolsysteem. No way. Niemand zag mij. Niemand keek naar mij om. Niets was persoonlijk. Afstand. Leegte. Alles gepland, geen ruimte voor gevoelens. Alles Cognitief. Leren, leren, leren. Stampen, overhoren. Geen enkel vak trok mij echt aan. Ja, muziek was nog wel leuk. Of handarbeid, maar zelf daar miste de bezieling. Doods. Ik wil niet, was het gevoel. Onveilig. Alsof ik een battlefield op liep iedere dag. Zelf de docenten waren aan het overleven, dat kon ik zien en voelen. De meeste niet gelukkig. Even een les afdraaien. Maar waar waren zij? Waar was hun inspiratie? Enkel was er een docent die echt passie voor het vak had, dan was ik erbij, dan vond ik het leuk. Dan kon ik het volgen.

Nee, er was geen echte communicatie op school. Een strakke, kille afstand tussen leerling en docent. Geen warmte. Ja, een enkele keer, de uitzondering.

❤ Ons schoolsysteem

Ik steek het niet meer onder stoelen of banken; Ik haat ons schoolsysteem! De indoctrinaties: je moet nog iets worden. Daarmee zeg je eigenlijk tegen het kind: jij bent nog niet goed genoeg. Nu is het nog niet goed genoeg.

Verschrikkelijk vind ik dat.

❤ Iets moeten

Dit was zo verwarrend voor mij als kind. Ik MOET dus nu iets worden. Wat een stress voelde ik. En lieverds, ik had echt geen idee. Ik wist niet wat ik wilde. Meerdere studies geprobeerd, een her-orientatie cursus. Nergens werd ik echt enthousiast meer van. Het was namelijk nooit gezien en gevoed. Ik kon er niet meer bij, het lag diep begraven.

Al mijn natuurlijke kwaliteiten konden zich dus niet ontwikkelen binnen ons schoolsysteem. Ik was een kind dat kon fantaseren, kon filosoferen, wijze gedachtes had, diep voelend was, hield van expressie, dansen, zingen, toneel. En vooral voelend aanwezig.

❤ Verwarring

Ik was een kind dat vragen stelde, de diepe vragen van het leven. Ik was een kind dat veel voelde. Zo ben ik besnaard. Ik ben helder voelend. Ik voel emoties, sferen, piekfijn aan. Ik voel het als iemand liegt. Ik voel en zie het als iemand zich kut voelt, maar dat probeert te verbloemen. Ik voelde dat allemaal als kind dus al aan.

Kun je begrijpen wat een hel het is als je hier niet in begeleid wordt door je omgeving? Vanuit huis, vanuit school en vanuit de maatschappij? Wat een hel dat voor mij was?

Kun jij je voorstellen hoe het is om constant verschillende boodschappen te krijgen van mensen om je heen, als kind? Ik voelde het een, de ander zei iets anders, deed zich anders voor. Het voelen van onderdrukte emoties en verhalen bij mensen, was voor mij een ramp. Ik ging me verward voelen, want klopte het dan wel wat ik voelde?

❤ Onderdrukking

Nergens werd er gepraat over emoties en ware gevoelens op school. Nergens was er ruimte voor hoe ik mij voelde. Hoe ging het nou met mij? Hierdoor ging ik me in mezelf terugtrekken. Ik werd een dagdromer. Alles beter dan HIER. Ik vertrok naar andere sferen in mezelf. Afschuwelijk! Ik was er gewoon niet. Ik wou hier niet op aarde zijn.

Dit ontaarde in depressieve gevoelens rond mijn puberteit. Ik mocht mezelf niet meer. Ik vond mezelf waardeloos. Ik kon niets. Ik had geen talent. Ik was dom. Ik was raar. Hier begon zelfhaat en angst, heel veel angst.

❤ Gezien worden

Oh wat had ik het nodig gehad om mezelf te kunnen uiten. Wat ik voelde. Als kind snap je hier nog geen reet van, al die gevoelens. Je weet je geen raad. Je bent nog onbewust. En kropt daarom alles op. Het kind keert zich naar binnen, of naar buiten. Het kind wordt dromerig of juist heel druk. Coping mechanisme. Daarom is de juiste begeleiding van ouders en school zo nodig. Gevoelens van het kind de ruimte bieden en geven. Steun geven, zonder oordeel, zonder afwijzing van de gevoelens. Dat alles er mag zijn.

❤ Natuurlijke kwaliteiten, je ware potentie

Ieder kind heeft natuurlijke kwaliteiten, een unieke Blue Print. Jij ook. Het kind draagt zaadjes in zich die ontwikkeld willen worden, een missie hier op aarde. Zoals een plantje dat groeit. Het groeit door licht en water. Dat heeft het nodig. Voeding.

Het leven van je ware potentie, daar wordt een mens intens blij van. Dat doen, wat je in diepste verlangt. Waar je van droomt. Dan valt alles samen. Het klopt. Het maakt je gelukkig. Hoe zit dat met jou? Herken je iets van wat ik zeg?

❤ Ik ben boos!

Nu mag ik voelen wat ik werkelijk voel. Ik geef het toestemming. Het mag er zijn. En ik ben woedend! Een systeem, een maatschappij die helemaal ingesteld is op ‘iets worden’, op testen, op hoofdzaken. Maar waar is het hart? Waarom praten wij niet met onze kinderen? Waarom worden zijn niet gehoord? Waar is de ruimte om te delen hoe zij zich dagelijks voelen of hoe zij zich zouden willen voelen. Waarom wordt er niets aan het kind zelf gevraagd?

❤ Mijn Verlangen, mijn missie.

In mijn werk als study coach op Saxion, kom ik zoveel studenten tegen met stress. Ze struggelen met het leven. Met hoge verwachtingen: van ouders, van school, van de maatschappij. Ze struggelen met alle prikkels. Met zichzelf. Ze zijn gestrest omdat ze de overtuiging hebben (overgenomen/ geleerd) ‘Iets te moeten worden’ of 'beter te moeten worden'. Die stress. 'Nog ergens heen te moeten gaan', voordat het goed is. Ze zijn niet gezien. niet gehoord, net als ik. Niet gestimuleerd om vanuit hun natuurlijk kwaliteiten en talenten, zich zelf op rustig tempo te ontwikkelen.Om hun ware potentie leven. Geen persoonlijke aandacht. En jij?

❤ Het resultaat

Zoveel studenten met zelfmoordneigingen, depressies, onwaardige gevoelens, zelfhaat, extreme perfectionisme.

Down of matig voelen lijkt normaal geworden. Alsof ze niet beter weten. Het lijkt een standaard geworden. Terwijl onze natuurlijke staat er een is van Blijdschap en Inspiratie en Flow. What the fuck is hier aan de hand! Ik kan er niet meer tegen, verschrikkelijk om aan te zien. Ik wil iets doen!

❤ Mijn missie

Ik luid de klok! Ik kan het niet meer aanzien! Hier moet iets veranderen. Het raakt me diep. Het doet zeer. Mijn hart huilt.

Mijn missie is om hier bewustwording over te creëren. Mijn verlangen een Verlichte Aarde. Dit kan ik eindelijk voelen. Hiervoor ben ik hier. Ik doe het nu. Ik wil mensen wakker maken. Wake up. De bel gaat. Dat is wat ik diep van binnen verlang. Dat is waar ik voor ga staan!

❤ Perfecte Essentie

Onze kinderen zijn in essentie Perfect. Ze zijn hier om zichzelf te ontdekken en te exploreren. Net als jijzelf. Weet je dat? Wij zijn ook allemaal die kinderen geweest. Vaak niet gezien en gehoord. En er al helemaal niet aan herinnert wat onze natuurlijke staat is: vrij, groots en blij.

En verlangens leven ook in ons. Die willen geleefd worden. Jij bent een creator. Daarom ben je hier. Je komt hier het leven creëren waar je hart naar verlangt. Je hart. Je hart. Je hart.

❤ Gezamenlijke verantwoordelijkheid

Laten we de wijsheid van ons hart weer herinneren en dit doorgeven aan onze kinderen. Het is nodig. We need to take responsibility!

Onze kinderen, mijn kind, wil gehoord worden, gezien worden voor wie ze is;

een unieke, wijs, krachtige, liefdevol wezen, met haar eigen unieke Potentie.

❤ Documentaire

Mijn persoonlijke verhaal en mijn diepe pijn hierover geven mij de energie om stappen te zetten. Om mijn missie, te manifesteren.

Ik heb nu plannen om een docu film te maken over dit onderwerp, samen met studenten en andere gelijkgestemden . Ik vind het rete- spannend, maar ik ga het doen. Ik wil dit doen. Dit verlangen niet meer dimmen. Dit verlangen hier delen geeft mij een stok achter de deur. Angst ligt altijd op de loer.

❤ Tot slot

Als alle kinderen hun diepe hart verlangens kunnen volgen, dan ziet de wereld er mooier uit. Dat durf ik te garanderen. En jij? Wat zijn jouw diepste verlangens en dromen? Time to life them fully.We need you.

Resoneert mijn verhaal, mijn missie bij jouw? Wil je op een of andere manier meewerken aan deze docu? Stuur mij dan een PM via FB. Let's talk.

P.S.:

A shout out to...!

Ik wil iedereen erkenning geven die al bezig is met het transformeren van het onderwijs of ieder ander belemmerend systeem. Die zijn of haar Potentie kracht inzet om onze kinderen en jongeren te horen en te zien, en positief te stimuleren. Ik ben jullie diep dankbaar! Diepe buiging.

- Met Vuur in mijn Hart - Sarah Anne Kat ❤