❤️ Owning your shit. ❤️

'Tot ziens', ik sluit mijn gesprek af aan de telefoon met de KNO assistent.

Ik voel me kut. Heel kut. Ik voel emoties. Ze gieren door mijn lijf. Oef, ik had zin om op haar te schelden. Ja. Echt. Lekker hard. Dat het haar schuld is dat ik al jaren met oorproblemen loop. Stomme trut! Dat het haar schuld is dat ik niet goed hoor! En niet geholpen word.

Totale Projectie, besef ik gelijk, gelukkig. No harm done.

❤️ Ontkennen

Ik ontken mijn eigen pijn. Wilde het weer wegdrukken. De pijn over mijn oren. Modder. Ik hoor niet goed. Al jaren niet. 1000 ziekenhuisbezoeken, 3 operaties, liters oordruppels. Geen resultaat. Godver. En net het besef: ik ontken mijn pijn over mijn oren. Ik ontken mijn haat, mijn boosheid, mijn verdriet, over mijn slecht horen, over mijn ooraandoening. Ik wil het gewoon niet 'horen'.

Ik ontken het. Ik heb het er met niemand over. Niet echt. Ik vermijd het onderwerp heel graag. Als iemand er naar vraagt: 'Ja joh, gaat wel oke, ben er oke mee. 'Niets aan te doen he'. Ik vermijd mijn kwetsbaarheid. Mijn ware gevoel. Logisch dat het gesprek stoppen moet. Weg wil ik. Ik wil het niet. Het mag niet zichtbaar worden. Zwakte. Wegwezen hier! Mijn negatieve overtuiging nummer 3: emoties staan gelijk aan zwakte, weerhoudt mij ervan Echt te zijn, mijn kwetsbaarheid te tonen.

Fuck! Ik schrik hiervan. Ik word wakker. Ik heb dit jarenlang ontkent. Oei. Auw. Confronterend hoor. Deze pijn, deze waarheid: Hoe erg ik het werkelijk vind dat ik slecht hoor. Het is gewoon ronduit kut. Om te huilen. En dat doe ik.

Owning my shit.

❤️ Toelaten

Ik laat het toe. Ik hang op met de assistent. Een golf van emoties omhoog. Ze willen mijn aandacht, al heel lang. Dit keer ben ik erbij. Ik wil niet meer onderdrukken.

Ik wil toelaten. Daar komen ze 1 voor 1 voorbij:

❤️ Hoe erg ik het eigenlijk echt vind dat ik al jaren niet goed hoor.

❤️ Hoe vreselijk ik het vind dat niets lijkt te helpen.

❤️ Hoe fucking pissed off ik ben dat ik mezelf hierin niet serieus neem : 'ach het zijn mijn oren maar' . Auw. Hartenpijn.

❤️ De Ruimte geven

Ik voel direct ruimte. Alles mag ik nu voelen. Zelf de haat naar het onpersoonlijke behandelen van mijn KNO artsen steeds. Blegh. Wat naar. Ze zien mij helemaal niet. Ik ben nummer 40.385724. Klote voelt dat! Grrrr!

De kracht van kwetsbaarheid Opluchting. Als alles er mag zijn, ieder gevoel, dan komt er ruimte. Fucking lekker. Krachtig. Pijnlijk en heerlijk tegelijk. Liefdevol naar mezelf toe. Niets meer onder het tapijt. Alles in het licht. Ieder onderdrukt gevoel, welkom. De ruimte zorgt voor lucht.

Fresh air.

❤️ Eren

'Your body is your temple.' Ok, dat voel ik nu ook.

Mijn lichaam is super belangrijk. Mijn oren zijn fucking Waardevol. Ik ga ze eren. Celebration. En mijn emoties ook. Ik doe het nu, door toe te laten wat ik ontkende. Door het in contact te brengen met mezelf en te delen met anderen. Nu kan de echte heling pas beginnen. Duidelijk. Yes.

❤️ De ander de schuld geven

Dit doen we vaak. Ik ook. Die projectie waar ik het net over had.

De KNO- assistent die het bijna moest ontgelden. Iemand anders de schuld geven, aanstichter maken, dader maken. Kijk maar eens in het verkeer, of op je werk, oei. Klaagcultuur. Niet te doen. Omdat ik mijn 'shit' niet own. Omdat wij onze 'shit' niet ownen.

We geven onze power uit handen. Maken ons geluk afhankelijk van de ander. Wat de ander zegt of doet. Fuck zooi.

Dit zie je terug in de wereld. Oorlogen. Haat naar buiten geprojecteerd. We hebben niet geleerd om onze emoties te verwelkomen. Tragic.

De boel kropt op.

We slaan van ons af.

Als een tijger in het nauw.

Het is de ander zijn schuld. We weten niet beter. Nobody's fault.

Resultaat is: Drama. Chaos. Paniek. Lijden.

❤️ De waarheid

In werkelijkheid doet de ander helemaal niets. Jij denk dat alleen. De ander houdt je een spiegel voor. Triggert jou. In your face. Van die trigger kun je leren. Het is een signaal. 'He, diegene raakt iets in mij waar ik nog onbewust van ben.'

We willen alleen niet kijken. Missen deze wijsheid. We houden slim de boot af. We willen onze pijn niet voelen. Niet echt. Liever focussen we op de 'ander'. We zeggen: 'Jij bent de oorzaak van mijn lijden.' Destruction.

❤️ Je emoties en gevoelens; your Magical Guides.

Wat ik je vragen wil: hoe kijk jij naar je emoties? Veroordeel je ze? Druk je ze weg? Geen tijd voor? Of geef je ze de ruimte? Ga je er voor zitten?

Emoties zijn je wegwijzers., Guides. Ze laten je weten wat er in je speelt. Waar je bewust van mag worden. Waar je nog kan groeien. Waar je nog gelooft in een negatieve overtuiging (over jezelf, de ander, de wereld) die je niet meer dient. Emoties zijn je beste vrienden. Het zijn je Helden. Het zijn je kinderen. Verwelkom ze zo. Behandel ze zo. Geef ze lucht. Ontmoet ze, en luister naar de essentie; waar gaat mijn boosheid werkelijk over? Of mijn verdriet? Mijn angst? Waarom raakt mij dit zo? Tell me more..

❤️ De weg naar Verlichting

Begint bij het besef dat jij je emoties en gevoelens niet bent. Jij bent Liefde. Onvernietigbaar. Je gaat niet dood door te voelen. Echt niet. Juist niet. Je gaat leven. Je voelt weer dat je leeft! Inspiratie en liefde krijgt weer alle ruimte. Geen blokkades meer. Geen deur meer dicht.

Emoties en gevoelens komen bij je op visite. Snap dit. Begrijp dit. Own dit principe. Bied ze een kop thee aan, met gebak. Een groots onthaal. Zeg hallo, en ben geïnteresseerd. Vertel eens: wat heb je mij vandaag te vertellen verdriet? Zeg eens irritatie, what's up? Talk to me. What's your story. Ik luister. Waar gaat dit nou werkelijk over?

❤️ Wil het horen!

Oh, ja, mijn oren. Ik heb mijn emoties, mijn boosheid en verdriet over mijn oren dus in de kou laten staan. Heb ze geen thee aangeboden. Laat staan gebak. Heel lang niet. Wachten en wachten bij mijn deur, aanbellen. En ik net doen of ik de bel niet 'hoorde'. Wat wreed. Mijn kinderen buiten laten staan. No more. Ik wil het horen. En voelen. Nu. Jij ook?

❤️ De wereld heeft ons nodig!

De Aarde heeft jou nodig. Nu meer dan ooit. Trump. Laten we onze eigen 'shit' ownen. Eerst dat. Weten wat je onderdrukt. Al heel lang. Ga kijken. Durf te voelen. Geef het de ruimte. Daar begint het. Be brave. You got this.

Pas dan kunnen we echt Stralen! Zien we elkaar echt. Sluiers weg. Zien we wie we werkelijk zijn: Mens, Gelijkwaardig, Verbonden, Universeel, Een, Liefde.

So please, Own your shit! My sister, my brother. ❤️

Ik sluit af met een gedicht van Rumi, dat mij een aantal jaren geleden raakte, en nog steeds:

❤️ The Guest House

This being human is a guest house. Every morning a new arrival. A joy, a depression, a meanness, some momentary awareness comes As an unexpected visitor. Welcome and entertain them all! Even if they're a crowd of sorrows, who violently sweep your house empty of its furniture, still treat each guest honorably. He may be clearing you out for some new delight. The dark thought, the shame, the malice, meet them at the door laughing, and invite them in. Be grateful for whoever comes, because each has been sent as a guide from beyond.

- Met Vuur in mijn hart - Sarah Anne Kat ❤️