❤ Jij bent genoeg ❤

'Ik leef mijn passie niet', Ik leef mijn missie niet', Ik doe niet genoeg voor de wereld'. De afgelopen week werd ik weer geterroriseerd door deze gedachten. Dit nare verhaal komt steeds weer terug in mijn hoofd. Het gevolg: totale verwarring en me kut voelen. Ik voel me onwaardig.

Ik ben helemaal uit verbinding met mezelf. Bah!

❤ Horror verhaal over 'moeten'

In dit horror verhaal ga ik steeds zoeken naar het 'hoe'.

Hoe moet ik mijn missie leven? Hoe kan ik mezelf meer laten zien? In welke vorm moet ik dat gieten? Hoe word ik zichtbaar?

Jesus Christ, wat loopt ik daar op vast. Frustratie neemt mij over. Ik ga op Facebook mezelf vergelijken. Kijken naar anderen. Wat doen zij allemaal? Moet ik niet ook zoiets doen? Jeetje, ik doe dus niet genoeg! Nog steeds niet! Zie je wel! Straf. Een horror verhaal is geboren...

In plaats van mezelf te inspireren en me te laten inspireren door anderen, schiet ik in een verhaal over tekort; ik voldoe nu niet.

❤ Dit is lijden Wat een lijdensweg! Niet te doen!

Ik verdwijn dus in een horror verhaal over 'Ik doe nu niet genoeg'.

Ik voel me klein worden. Ik voel het meisje in mij ineen krimpen. Helemaal verkrampen. 'Wie ik nu ben, is niet genoeg', zegt ze. 'Ik moet mezelf bewijzen'. Ik moet toch laten zien hoeveel Potentie ik in me heb zitten'? 'Dat ben ik de wereld verschuldigd'. Ik moet opschieten!

'Ik moet de wereld redden van destructie', is er nog zo eentje'. Kak.

❤ Fuck it!

Ik zit dus dagen in een verhaal, gecreëerd door mijn eigen mind. Ik mis de helderheid om er doorheen te kijken. Om te zien dat het fake is; een zelfgecreëerde illusie. Nee, het voelt levensecht aan. Het is dan gewoon zo voor mij. Dit is de harde waarheid: Ik faal. Ik voldoe niet. En dus ga ik op zoek naar wat anderen doen, leg ik alles op een weegschaal. Ieder ander doet het 'beter' dan ik. Ik ga opleidingen en cursussen zoeken, want ja, ik doe nog niet genoeg, ik voldoe nog niet, dus moet weer aan de bak....

FUCK IT!

Ik ben er helemaal klaar mee om mezelf zo te behandelen. Het is zo pijnlijk! Het is zo hard. Ik wil dit niet meer. Ik wil mezelf hier niet meer in kwijtraken. Ik voldoe wel. Ik voldoe helemaal. Ik hoef niets te doen om mijn waardigheid te verdienen. Om 'gezien' te worden.

Ik ben waardevol.

❤ Kind, gij zult presteren, presteren, presteren!

Ik kots ervan om te zien hoe wij hier met z'n allen deze Prestatiemaatschappij creëren en in stand houden. Het doet pijn in iedere cel van mijn lichaam. Ik zie dit lijden, het lijden wat ik zelf zo goed ken, in zoveel anderen. Een collectieve ego ziekte. Waanzin is het. Absolute Waanzin. We meten onze eigenwaarde af aan wat we 'doen'. 'Kijk eens wat ik kan, kijk eens wat ik doe', krijg ik nu je Liefde en Waardering? Doe ik het nu goed? Ben ik er nu? Heb ik het gehaald?

❤ Never ending story En het is een ever going proces. We doen het in de kleinste dingen. En als we falen, is daar de interne afstraffing van ons Kritisch getrainde mind. De ware Satan. Het zwarte depri gat. Het zegt, zie je wel: you suck. You are worth nothing. You have to earn love and recognition! So you better work, work, work!

We moeten dus wel blijven werken. We moeten doelen blijven stellen, wat waar ben je anders? Alles beter dan voelen hoe onwaardig we ons eigenlijk voelen in het diepste van onze ziel. Hoe eenzaam en verlaten. De pijn die daar zit dat we niet gezien zijn als kinderen. Dat doet verschrikkelijk veel pijn die realisatie. Nee, dan liever blijven we werken. Fuck mijn innerlijk kind. Let her die. Ik blijf liever mijn hele leven werken aan mezelf. En aan de wereld. Aan anderen. Aan wat dan ook. Als het maar iets is, om deze pijn NIET te hoeven voelen.

Ergens in de toekomst wacht het Paradijs, is het verhaal dat we onszelf (onbewust) vertellen.

❤ De hel

Dit is de enige echte hel. Onze zelfgecreëerde hel. We moeten blijven presteren om gezien te worden, om waardering te krijgen. De Liefde te winnen, te verdienen. En vooral niet voelen. Numb yourself, with work and medicine. And shut up. Niet zeuren.

Dit is ons met de collectieve paplepel ingegooid.

❤ 'Gij voldoet NU niet, gij moet daar wat voor doen'

Auw. Dat doet mij zoveel pijn! Ik heb hier als kind enorm onder gelijd, onder deze collectief verspreide overtuiging.

Ik voelde zoveel Potentie in mij zitten, zoveel kleuren, zoveel Speelsheid, zoveel Creativiteit. Spontaniteit. En het werd volledig geblokkeerd omdat ik steeds iets dacht te 'moeten.' Omdat het om presteren ging. Testjes doen. Vergelijken. Welk nivo? Cijfers. 'Ergens naartoe werken' Ik blokkeerde helemaal. En de overtuiging werd zo steeds weer gevoed; 'Ik kan niets' en 'ik voldoe niet aan het systeem'. Dieper en Dieper. Gegroefd in mijn brein. So, so, soooo fucking sad!

❤ Het is allang goed

We zijn steeds zo bezig met 'doen' en iets 'worden' waardoor we vergeten wie we werkelijk zijn. Dat het allang goed IS. We hebben geen echt voedend contact meer met elkaar. Van mens tot mens. Ziel tot ziel. Van liefde tot liefde. We zien elkaar niet meer. We kijken naar elkaar met kritische ogen, en vragen ''wat DOE jij allemaal'? En daar plakken we vervolgend een oordeel op: voldoet WEL/ voldoet NIET.

De hele dag door lopen we alles en iedereen te beoordelen, en onszelf nog het meest, Zo binnen, zo buiten.

'Wat je veroordeeld in de ander, veroordeel je in eerste instantie in jezelf.'

We leven langs elkaar heen. Kijken elkaar niet meer in de ogen aan. Niet langer dan 3 seconden. Er is nauwelijks fysiek contact. Geen knuffel. Een stevige hand wellicht.

We houden dit met elkaar in stand. Velen van ons zijn zich er niet eens van bewust, weten niet beter. Robot. Overgeleverd aan onze eigen beklemmende overtuigingen. Kijkend door een filter van tekort, naar onszelf en de ander. Asleep.

❤ Ontwaken

Laten we wakker worden. Ontwaken naar de realisatie dat we meer dan genoeg zijn. Zie dat in jezelf, en de ander.

We hebben elkaar nodig om hier uit te breken. Om ons te realiseren dat we niets hoeven te doen om gezien te worden. Dat we al waardig zijn. Alles zo ontzettend waard! Gewoon door te Zijn. En de Magie en het mysterie in elkaar en om ons heen weer te zien.

❤ Je bent waardevol

En je doet ook al genoeg. Je staat iedere dag op. Je hebt lief. Je heb heel veel zorg. Je bent betrokken. Je bent begaan. Iedere seconde van de dag draag jij bij aan deze hele creatie. Zelf als je denkt dat je niets lijkt te doen, doe je al zoooveeeeel. Weet je dat? Want jij bent hier! Jij bent belangrijk! Zonder jou mist de wereld een Unieke Expressie. JIJ! Gewoon simpel JIJ!

Niet JIJ + wat ik allemaal 'doe' = bewijs dat ik voldoe

Jij bent echt alles waard. Je hoeft daarvoor helemaal NIETS te DOEN! Niets! Het feit dat je hier bent, op aarde, dat je gewoon jezelf ben, dat is meer dan fucking genoeg!

❤ Crown yourself

Zet jezelf op die troon, iedere dag. Het mag. Vier jezelf. Vier je Uniekheid en die van de ander. Vier je Liefde. En stop te fucking focussen op dat jij nu niet goed genoeg bent.

❤ Ben simpelweg je Spetterende Kleurrijke Zelf! ❤

- Met Vuur in mijn hart - Sarah Anne Kat <3

De kracht van verbeelden